Vakantie

Net de paasvakantie achter de kiezen en we beginnen alweer af te tellen naar de 'grote' vakantie. En of we hier aftellen thuis! Voor het vierde jaar op rij begeven we ons richting Frankrijk naar hetzelfde leuke plekje. 'Hetzelfde?!', hoor ik iedereen al denken, tja ... zo dachten wij vroeger ook, tot we Les Aulnettes ontdekten. In de winter van 2011 begonnen we voorzichtig plannen te maken voor de zomervakantie. Mijn mama was al een geruime tijd ernstig ziek en we wisten dat het een kwestie van dagen, weken, hoop en al een paar maanden ging zijn.  Alle voorgaande jaren bleven we dicht in de buurt omdat we zeer snel thuis wilden zijn, moest er iets gebeuren. Maar hoe zoek je een leuke vakantieplek voor een gezin met 3 kinderen? Via Zoover vond mijn man een leuk uitziend vakantieparkje, 10 huisjes en Nederlandse uitbaters. Onder het motto van 'je kan maar één keer gefopt' zijn, begon hij ijverig te mailen. Een heel klein beetje later was alles in kannen en kruiken. We gingen in de zomervakantie twee weken naar http://www.les-aulnettes.com/ Na moeilijke maanden, mijn mama was in februari overleden, vertrokken we die zomer met een klein hartje richting Vendée. We hadden er thuis al grapjes over gemaakt, Nederlanders in Frankrijk, zou dat wel goed komen? Of dat goed is gekomen? Nee, eigenlijk niet, het was zo onbeschrijfbaar goed dat we alle daaropvolgende jaren al geboekt hadden voor we naar huis vertrokken. Voor ons zijn al deze vakanties 'thuis komen' geworden. Kinderen spelen de hele dag buiten, zwemmen, vervelen zich nooit en de ouders lopen na 2 dagen al compleet ontspannen rond. Niks moet, maar je mag als je zin hebt. Het eerste jaar was vooral een vakantie van loslaten en bekomen van de voorafgaande zware jaren die zijn tol hadden geëist. Ik had niet altijd even veel zin om 'onder' de mensen te komen, maar dat werd ook helemaal niet verwacht. Het tweede jaar was ik er helemaal klaar voor en genoot ik met volle teugen van het fijne gezelschap van Irene, Frans en Sander. En nu ... kijk ik uit om weer 'thuis' te komen in Frankrijk. Regelmatig zwieren we mails heen en weer en elke keer krijg je weer dat fijne vakantiegevoel in je lijf. Wie zin heeft in ook een leuke vakantie met kinderen neemt best een kijkje op de website, je gaat het je echt niet beklagen. En wij? Wij tellen rustig verder af.

Woensdag, een dag vol activiteiten. De meeste mama's of papa's met opgroeiende kinderen herkennen dat waarschijnlijk wel. Om 12u begint de race. Wie gaat waar, wanneer naartoe? Gelukkige begint de woensdagnamiddag rustig omdat ze meestal met z'n drieën gaan knutselen. Heel handig omdat je ze in één keer kan brengen en ophalen. Daarna wordt het een beetje drukker, want dan gaat de oudste turnen en de jongste voetballen. Dat is altijd een beetje goochelen met het organiseren van eten (met een volle maag sport je niet zo fijn en de uren lopen een beetje uit elkaar) en taxi-ritjes, maar gelukkig is er dan papa en kunnen we ons even opsplitsen. De jongste dochter heeft dan een beetje de luxe (of we het zo mogen noemen, geen idee, maar ze vindt het voorlopig nog prima) om bij papa of mama te blijven. En heel eerlijk, het is vaak een race maar activiteiten horen nu eenmaal bij een 'groot' gezin. Groot tussen aanhalingstekens want zo ervaar ik het eigenlijk niet echt. Maar daar kom ik nog wel eens op terug.

Het aller-eerste blog berichtje ...

Het is er dan toch eindelijk van gekomen ... het aller-eerste-blog berichtje. Talloze keren heb ik mezelf voorgenomen om er ook eens werk van te maken, een eigen blogje. Maar hoe begin je er in godsnaam aan? Gewoon, in het diepe springen zeker? Dus we beginnen vandaag. Een doodgewone woensdagnamiddag in het leven van een mama van drie.